نمایش تصویر

با سلام خدمت خواننده گرامی این کتاب وکار ادبی مربوط به ترجمه بخشی از اشعار آن به زبان آلمانی در طی مدت طولانی و چند سال توسط من و تعداد زیادی از دوستان آلمانی که به ادبیات علاقمند بودند به گونه داوطلبانه انجام گرفت. در مرحله نهایی این اشعار را ما به یکی از دوستان ادیب و متخصص در کار ادبیات و زبان آلمانی جهت آماده کردن برای چاپ دادیم. او کار اصلی را انجام داد و بخش دیگری ازاشعار را خود انتخاب و ترجمه کرد که در نهایت شامل 31 شعر از کتاب های مختلف شاعر می باشد. من مجموعه کارهای مربوط به تصویر گذاری و تایپ فارسی و صفحه بندی و... آماده کردن کتاب برای چاپ را انجام دادم. بارها سعی کردم که این کتاب را به زیر چاپ ببرم. چاپگران ایرانی در ضمن تحسین اثر اما مشکل توزیع کتاب را مطرح کردند زیرا کار اول شاعر به زبان آلمانی بود و با توجه به سیاسی بودن شاعر مشکلاتی به همراه داشت. چاپگران آلمانی هم ضمن تحسین اما هزینه بالا برای چاپ را مطرح کردند. در مجموع مشکلات مربوط به چاپ خارج از توان من شدند. خوشحالم که پس از چند سال این کار و به این وسیله در دسترس علاقمندان به ادبیات قرار می گیرد درحال حاضر هم تصویر گذاری و ... کامل نیست اما انجام خواهد گرفت ملیحه رهبری.

Verliebter Magier Esmail Vafa Yaghmaie Gedichte Verliebte Magier Esmail Vafa Yaghmaie Gedichte Ausgewählte und Übersetzt Von M-H (Arcor) Mit Zeichnungen von Bahrame Alivendi Illustration : Maliheh Rahbari Schrieftkraft Gernani : Maliheh Rahbari Schrieftkraft Persischi:Maliheh Rahbari Herausgeberin : Maliheh Rahbari

*** Die Geburt der Lieb Trotzdem wurde die Liebe vor dem Wort geboren, und bevor Gott sich offenbarte. Vor der Sprache haben die Augen sich verständigen, Herzen und Hände. Und auf der Erde wurden von den ersten unbekannten Küssen Schmetterlinge geboren, die von den Lippen der Menschen zum Flug ansetzten. Dann färbte sich der dunkle Himmel blau Vögel flogen. Jemand erkannte Gott im Spiegel der Augen seiner Geliebten. Und die widerspenstigen Gewässer der Wildnis erahnten in ihren süßen Träumen andeutungsweise die Bedeutung der Liebe.

*** عشق پیش از کلام زاده شد با این همه عشق پیش از کلام زاده شد و پیش از آنکه خدا پدیدار شود پیش از زبان چشمها با هم سخن گفتند = قلبها و دستها= و بر زمین پروانه ها زادگان نخستین بوسه های گمنامند که از لبان انسانها به پرواز درآمده اند آنگاه آسمان سیاه آبی شد پرندگان پرواز کردند کسی خدا را در چشمان محبوب خویش شناخت وآبهای دیوانه توحش در خوابهای خویش معنای مبهم محبت را تجربه کردند. *** Mein Wegbegleiter Auf der ganzen Reise fand ich keinen Gefährten außer einem kleinen Vogel, der das Fliegen nicht beherrschte und dauernd sang. Auf dem ganzen Weg auf meiner Schulter sang der kleine Vogel, dann wagte er den Flug, und ich fand einen, der mein Herz nicht leugnete. Auf der ganzen Strecke war die Wahrheit mein Begleiter.

***

در طول راه هیچ مسافری نیافتم مگر پرنده یی کوچک که هنوز پرواز را نیاموخته بود و دمی از خواندن نمی ایستاد ** در تمام راه پرنده کوچک بر شانه های من آواز می خواند و پرواز را آموخت و من کسی را یافتم که دل مرا انکار نکرد. ** در تمام راه حقیفت با من همسفر بود.

*** Das Lächeln der Liebe Auf diesem Pfad sah ich die Liebe nackt wie ein Lächeln. Und auf diesem Weg begegnete ich dem Hass voller Runzeln, Wut und Stahl. Auf diesem Weg fand ich die Liebe und den Hass als Gefährten. Die Nacht war lang und der Weg auch. Der Hass blieb auf der Strecke und die Liebe zog weiter nackt wie ein Lächeln. *** بر این راه عشق را دیدم عریان چون لبخندی و بر این راه نفرت را دیدم سراسر آژنگ و خشم و فولاد بر این راه عشق و نفرت را همسفر دیدم شب به درازا کشید و راه، نفرت فرو ماند و عشق گذر کرد عریان چون لبخندی.

*** Der Kapitel der Vereinigung Ich wünschte, deine Lippen wären ganz mein und meine wären ganz dein: ein Mund voller Küsse. Ich wünsche, daß du mich vollkommen in dich aufnimmst, wenn ich vollkommen erfüllt von dir bin und die Welt nur aus uns besteht. Nach so einer Liebe und Vereinigung sehne ich mich. Nach dem Kapitel der Trennung und der Einsamkeit frage mich nicht.

*** می خواهم لبانم تمام لبانت باشد ولبانت تمام لبانم = دهانی که از بوسه های خویش سرشار است= می خواهم که تمام من باشی وقتی که تمام توام و جهان تمام ماست عشق و وصل را چنین می خواستم از حکایت هجران و تنهایی مپرس.

*** Hör zu Hör zu, ein Ghazel will ich dir vortragen. Wenn das Ghazel die Fahrt auf den Wegen der Geheimnisse ist. Hör zu: ein Gedicht möchte ich für dich schreiben, wenn das Dichten der Aufstieg des Mitternachtsmondes in der Finsternis der Augen und der Sonnenaufgang in den gefrorenen Herzen ist. Hör zu: ein Lied will ich dir vorsingen. Wenn das Lied das Flüstern jener nicht veralteten Wahrheit bedeutet, obschon keiner daran mehr glauben mag. Hör zu: auf der dunklen Reise durch den hellsten Mond...

***

در سفر تاریک گوش کن! می خواهم برایت غزلی بخوانم اگر غزل سفر در راههای رازهاست گوش کن! می خواهم برایت شعری بسرایم اگر سرودن طلوع ماه نیمه شب در تاریکی چشمها و برآمدن خورشید در قلبهای منجمد است گوش کن می خواهم برایت ترانه یی زمزمه کنم اگر ترانه نجوای حقیقتی ست که کهنه نمی شود اگر چه کسی آن را باور نکند. گوش کن! در سفر تاریک از میان روشنترین ماه.

***

Ich will auf die Berge Ich will auf die Berge, um das Reh zu sehen Wo ist mein Rucksack leibe Leyli, wo ist mein Rucksack? Mir kam zu Ohren, dass das Reh verwundet in der Hochebene liegt, Fülle meinen Rucksack mit Arznei und Heilmittel. Ich habe gehört, dass Schüsse das Reh verletzt haben, Sattle mein Pferd, Gefahr ist im Verzug- Stürbe das Reh, wäre es zu schade, Denn die Ebene - ohne Reh – liebe Leyli ist doch zu öde. Ach wie schade, dass der Jäger so etwas nicht begreift, und an den Augen des Reh nicht abliest, dass das Reh, liebe Leyli, vom Anfang der Welt an ein Mitgeschöft ist. Ich will auf die Berge, Leylidjun…

*** دشت بی آهو می خوام برم کوه دیدن آهو کوله بار من کو لیلی جون، کوله بار من کو؟ شنیدم آهو زخمیه تو دشت کوله بار من رو پٌرکن از مرحم و دارو، شنیدم آهو، زخمی تیره اسبمو زین کن، که خیلی دیره حیفه که آهو، تو دشت بمیره دشت بی آهو لیلی جون مث کویره کرد شکارچی، حیف نمی دونه تو چشم آهو، حیف نمی خونه که اون قدیما اول دنیا آهوی دشتا لیلی جون داداش اونه می خوام برم کوه دیدن آهو کوله بار من کو لیلی جون کوله بار من کو؟ *** Das Geheimnis der Liebe Über sich herauswachsen heißt Liebe. Zerstören der Mauern, sich Ausbreiten und sich erdenfern erhöhen. Liebe ist die Wissenschaft der Geheimnisse: sich von der Tradition lossagen, sich ins Universum hinein begeben, Stein, Stern und Menschen verstehen und denjenigen, der sich nicht geschlagen gibt. Liebe heißt, sich nicht fürchten, tapfer sein, die Trommel schlagen und das schäumende Meer. Mach die Augen auf, Der Kummer ist verschwunden. Die Heiterkeit ist gekommen. Tod hat sich in das Gewand des Lebens gehüllt, und die Welt singt. Mach die Augen auf!

*** راز عشق عشق از خود فراشدنست، ویرانی حصارهاست گسترده شدن و ارتفاع یافتن. عشق دانش رازهاست میراث خویشتن را رها کردن شناسنامه ی جهان را به وام گرفتن درک سنگ و ستاره و انسان وآنکه می جنگد، عشق نترسیدن و شجاعت هاست ضربات دف و دریای کف آلود. نگاه کن! اندوه رفت و شادی آمد مرگ جامه ی زندگی پوشید و جهان آواز می خواند، نگاه کن.

***

Das Gebet Du bist schön. Werde schöner, damit ich auch schöner werde. Ich bin schön. Mach mich schöner, um dich selbst zu verschönern. Ob ein Spiegel am Himmel oder einer auf der Erde, vielleicht davon zwei - einander gegenüber, keiner weiß es, aber du bist schön. Werde noch schöner, damit ich auch schöner werde.

***

زیبایی

زیبایی زیباتر شو تا زیبا شوم. زیبایم زیباترم کن تا زیباتر شوی. آینه ای در آسمان یا آینه ای در زمین یا دو آینه در برابر هم کسی نمی داند، اما زیبایی زیباتر شو تا زیباتر شوم. *** Der reiefeprozess Wofür der Kummer? Wofür die Tränen? Weinen und Lächeln; nur ein Unterschid der Bilder und eine Änderung des Augenblicks! Dein Lächeln und Weinen bestimmen mal der Himmel mal die Idioten. Es gibt jedoch einen Ort, wo du über dein Weinen und Lächeln selbst bestimmen wirst! Reise ab! Wie eine Apfel am Baum Vom Erblühen bis zum Herunterfallen durch die Anziehungskraft der Reife, reise ab!

*** برای چه اندوه برای چه اشک؟ اشک و لبخند تنها تفاوت تصویرهاست و دگرگونی زمان، اشک و لبخند ترا گاه ستارگان وگاه ابلهان رقم می زنند جایی هست اما، که تو فرمانروای لبخند و اشک خویش خواهی شد. سفرکن! چون سیبی بر درخت از شکفتن، تا سقوط در جاذبه ادراک سفر کن. *** Der Wunsch Tausend Jahre möchte ich leben, wenn ich es könnte! Mach die Augen auf, wie viele Straßen, wie viele Plätze, wie viel Schönes am Menschen, wie viel Regen, Wind und Gebirge, wie viel Liebe. Tausend Jahre möchte ich leben, wenn ich das könnte! Ich würde nicht zögern, den Tod zu wählen sogar für eine Straße, und für unbekannte Passanten!

*** مزمور زیبایی هزار سال خواهم زیست اگر بتوانم! نگاه کن چقدر خیابان چقدر میدان چقدر زیبایی های مردمان چقدر باد و باران و کوهستان چقدر عشق. هزار سال خواهم زیست اگر بتوانم در انتخاب مرگ اما درنگ نخواهم کرد حتی بخاطر یک خیابان وعابران ناشناس. *** Seelenstärke Es gibt einen Ort, wo ihr grinst, während ich weine. Wo ihr lebt, während ich sterbe, einen Platz für euren Zank und mein Schweigen, irgendeinen Ort, wo ihr flieht und ich stehen bleibe ! *** [....] جایی هست که می خندید و می گریم من جایی هست که زندگی می کنید و می میرم من

...

....

....

*** Die Geschichte der Nacht Sie wurden gänzlich zu Stein in der Nacht Von uns schafften es bloß ein paar bis zum Sonnenaufgang. Fragt nicht nach den Strapazen des Wegs, man kann sie weder erzählen, noch kann man sie verstehen. Am Ende brachten die blutigen Wurzeln jene Blume zur Blüte, die Zukunft hieß. Nach der Vergangenheit fragt nicht, man kann sie weder erzählen, noch kann man sie verstehen.

*** مزمور به صبح رسیدگان آنان به تمامت در شب ثبت شدند از ما تنها پاره ای به صبح رسید. از رنج راه مپرسید نه گفتنی است نه شنیدنی. در پایان ریشه های خونین در اعماق گلی را پروردند که آینده بود. از گذشته مپرسید نه گفتنی ست نه شنیدنی.

*** Der Schund Durchbohre mit einem Dolch den Schund, sollte er auch in deinem Herzen liegen oder auch in meinem. Das Ziel ist das Leben. Aber auch ein Tod, der die Tugend der Lebendigen ist.

*** مزمور ابتذال برابتذال دشنه ای فرود آور حتی اگر در قلب تو باشد یا قلب من باشد. فرجام زندگی ست یا مرگی که فضیلت زندگانیست. *** Die kleine Wahrheit Weder ein Stern am Firmament, noch eine Morgendämmerung ist in Sicht. Die Stille ist allgegenwärtig, der Eiseskälte Beginn und das Gefühl sinnlosen Atmens. ** Vor der Lyrik brauche ich den Glauben an eine fern liegende Morgendämmerung und das Vertrauen zur Erde. Vor dem Gedicht und vor dem Leser meines Werkes bedarf ich des Lichtes meines Inneren, sollte dies auch kein Sternen- oder Sonnenlicht sein. Zumindest brauche ich das Licht einer kleinen Kerze oder eines Streichholzes. ** Die Nacht posiert mit der Pracht ihrer Lügen, die kleine Flamme der Schäfer jedoch lebt stolz mit der kleinen Wahrheit ihrer Echtheit.

***

نه ستاره ای بر فراز نه سپیده ای در برابر سکوت حقیقی ترین ترانه است آغاز برودت و احساس عبث تنفس. بیش از شعر به باور سپیده ای دور دست نیازمندم و اعتماد به زمین پیش از شعر وآن که شعر مرا خواهد خواند نیازمند روشنایی خویشمپ و اگر نه ستاره ای یا خورشیدی نیازمند روشنای شمعی کوچک یا شعله کبریتی. شب با عظمت دروغهایش زندگی می کند. اجاق کوچک شبانان با حقیفت کوچک خویش. ***

Das Echo der Sehensucht Wenn ihr zurückkommt, bringt mir ein Stück Sonnenuntergang, einen Rucksack Mondlicht, einen Krug kühlen Wassers, und vom kleinen Dach der Terrasse unseres Hauses eine Zeichnung des entzückenden kaschmirtuchähnlichen warmen Traumes. Wenn ihr zurückkommt, bringt mir eine Schüssel vom Sand der Sahara, auf dem ich die Spuren meiner Kindheit wieder finden kann. Und nicht vergessen, einen fern liegenden Berg mitzubringen, in dessen Schoß ich aus ganzem Herzen schreien kann und ich das Echo meiner Schreie wieder hören kann, wenn ihr zurück kommt. *** وقتی که آمدید وقتی که آمدید یک تکه از غروب را برایم بیاورید یک کوله ماهتاب یک کوزه آب سرد و ز پشت بام کوچک ایوان خانه مان طرحی ز ترمه های دل انگیز و گرم خواب وقتی که آمدید یک کاسه شن ز دشت برایم بیاورید تا جای پای کودکیم را برآن دوباره ببینم و ز یادتان مباد فراموش یک کوزه دور دست برایم بیاورید تا در میان آن از دل کشم غریوی و دیگر با پزواک خویش را دوباره ببندم گوش وقتی که آمدید...

*** Die Seelenprozession In der Stunde des Sterbens werde ich durch meine Augen mit dem Mond Kontakt aufnehmen. Beim Sterben werde ich am Mond Platz nehmen und mit ihm eine endlose Prozession um die Erde und die Menschen beginnen !

*** آخرین سفر

به هنگام مرگ از چشمان خویش تا ماه سفر خواهم کرد. به هنگام مرگ در ماه ساکن خواهم شد و تا ابد طواف خواهم کرد گردا گرد زمین وآدمیان.

*** Die Treue Auf dem Sterbebett möchte ich nach dem Mond schauen, damit er, wenn er vorbeizieht, mich wahrnimmt auf seiner Bahn, guten Mutes von meiner Treue ! *** وفاداری به هنگام مرگ می خواهم ماه را درآسمان بنگرم می خواهم مرا بر زمین بنگرد و بگذرد بر مدار خویش آسوده خاطر از وفاداری من. ***

Ich will Nichts Geht , geht bitte weiter und verweilet nicht an meinem Grabe. ** Geht, geht vorbei und legt keine Blumen an meinen Grabstein. Sollte aus meiner Erde irgendeine Blume wachsen, so möge sie euch gehören, den Lebenden! Kreisend mit der Erde auf der Planetenbahn werde ich stumm sein. Zumal ich schon jetzt schweige, während mein ganzes Leben doch ein Schrei nach dem Anteil des Menschen von Sonne, Wind und Kuss war. Die Suche nach eurem Anteil vom Leben hat mein Dasein ausgemacht. ** Geht, geht vorbei. Verweilet nicht an meiner Ruhestatt.

***

چیزی نمی خواهم بروید بروید و بر گور من درنگ مکنید. ** بروید بروید و بر گور من هیچ گلی مگذارید گلی اگر از خاک من بردمد از آن شما باد! از آن زندگان. ** چرخان با زمین و کهکشانها سکوت خواهم شد سکوت شده ام، اما فریاد من به جستجوی سهم انسان از آفتاب و باد و بوسه به انجام رسید به جستچوی سهم شما از زندگی. ** بروید بروید و بر گور من درنگ نکنید. *** Der Kummer der Sonne Zwischen den geschundenen Momenten und der Leere in einer Welt ohne Überraschungen und bei trauriger Abenddämmerung sind die Glückspfennige in der Luft stehen geblieben, und es gibt keine ungelösten Rätsel mehr. * * Ausgestoßen von sich selbst, verbannt in sich selbst, hineingeworfen in sich selbst, im Zentrum seiner selbst stehend, sich selbst beobachten. Zur eigenen Individualisierung sich zerstückeln, und um der Einsamkeit zu entfliehen, sich selbst suchen, denn vielleicht ist die Zurückgezogenheit ein Zufluchtsort vor den unzähligen Problemen, die du zu überwältigen nicht mächtig genug bist. * * O` meine Mundorgel ! Keinen anderen mehr werde ich ansprechen, wenngleich es auch keinen mehr gibt. *** در میان لحظه های مقتول و خلاء

بر زمینی تهی از عجایب و اندوه شامگاهی خورشید سکه های شانس در هوا معلق مانده اند و هیچ رازی پنهان نیست. از خود طرد شدن در خود تبعید شدن به درون خود پرتاب شدن در مرکز خود ایستادن و خود را نگریستن برای یگانه شدن تکه تکه شدن و برای گریختن از تنهایی به تنهایی پناه بردن به درون خود پرتاب شدن که شاید تنهایی حصاریست که در گریز ازانبوهی آن چه که بر نمی تابی. ساز کوچک من دیگر با کسی سخنی نخواهم گفت اگر چه کسی نیست

***

Die unheilvolle Erbschaft Die kalten Ketten der Gefangenschaft mit ihren dummen Gliedern werden irgendwann entweder an unseren Händen zerbrechen, oder unsere Hände schrumpfen irgendwann! Beide Schicksale stellen in unserem wilden verhexten Zeitalter irgendwie doch eine Form der Befreiung dar. Es gibt jedoch andere Ketten, die unsichtbar, aber doch Glied für Glied, durch unsere Hände zusammengeknüpft werden, in der Tiefe unseres Charakters an die Hände unserer Seele. Und wir ohne es zu ahnen, abgeschieden von der Welt, in den Furcht erregenden Kerkern unserer Seele sterben mit angeketteten Händen. Und nach uns werden die verborgenen Ketten, die hochgeschätzten, geachteten Ketten als verfluchtes Erbe uns dankend bei den Hinterbliebenen ihr Werk verrichten.

***

زنجیره زنجیرهای سرد اسارت با دانه های ابلهشان روزی بر دستهای ما می پوسند با دستهای ما می پوسند! وین هر دو سرنوشت در روزگار وحشی و دیوانه رنگ ما = باری به هر جهت= شکلی ز شکلهای رهایی ست، زنجیرهای دیگری اما هست زنجیرهای پنهان که دانه دانه بافته می گردند با پنجه های ما در ژرفنای خون بر دستهای جان و ما بدون آن که بدانیم بی ربط و ارتباط با این جهان و آن چه درآنست در دخمه های وحشت پر سکر خود می میریم با دستهای بسته به زنجیر و بعد ما زنجیرهای پنهان زنجیرهای محترم و مهربان = میراث شوم مانده زما= حلقه می زنند با عرض یک تشکر از ما بر جان دیگران. *** Das Lied des Vertrauens Kein Türchen wird im Himmel geöffnet werden, und die Wolke wird ohne irgendein Wunder vorbeiziehen. Vertraue deinen Armen und dem Lied, welches dir dein Herz vorsingt. * * Am Rande des blutigen Sonnenunterganges in einem Spiegel oder in irgendeinem Bach, sogar in dem Schein der Luftspiegelung fass dich ins Auge. In der Tiefe dieser langen Nacht ist das, was wir brauchen Selbstvertrauen und nicht Selbstverleugnung. Singe ein Lied, ein Lied für dich selbst. Lass deinen Mund für deine Ohren singen. Bringe den Lärm der Stille zum Verstummen. Gott zu leugnen, brauchst du nicht. Dein Gott wohnt in deinem Herzen, das von dem Stiche einer kleinen Biene stirbt, aber trotzdem ist es doch im Stand, sich gegen den ganzen Himmel zu behaupten. * * Lass die Türen der Rätsel für immer geschlossen bleiben. Auch meine Stimme ist ein Rätsel bestehend aus Eisen, Luft und der Wärme meiner Lippen – so singt meine kleine Mundorgel in des Mondes Munde am Anfang einer langen Nacht.

*** هیچ دریچه ای درآسمان گشوده نخواهد شد و ابر، بی هیچ اعجازی خواهد گذشت. بر برکه های خون و اجساد سوخته و اشک بر فریادهای کودکانه وحشت زده آسمان هییت هندسی بی پایان تهی خود را بازیافته و از پرواز فرشتگان و ارواح مقدس خالی ست. به بازوان خود اعتماد کن و ترانه یی که قلبت می خواند. ** در حاشیه غروب خونین درآینه ای، آبی یا حتی انعکاس برق سرابی خود را به تماشا بنشین، نیاز ما در اعماق این شب دراز باور خویش است نه انکار خویش، ترانه ای بخوان! ترانه ای برای خویشتن بگذار دهانت برای گوشهایت بخواند صدای سکوت را با سرودی بشکن! نیازی به انکار خدا نیست اما خدای تو در درون توست در درون قلب تو که با نیش خٌرد زنبوری می میرد با این همه از تمام کهکشانها قویتر است ** بگذار دریچه های راز تا ابد بسته بماند نوای من نیز رازیست آمیزه ی فلز و هوا و گرمی لبهای تو چنین می خواند ساز کوچک من در دهان ماه وآغاز شبی دراز. ***

Deine schwarzen Augen Wenn du deine schwarzen Augen in meine gießt, liebkost die Grazie deiner schwarzen Augen mein Herz. Die Stimme deiner Augen ist mir und meinem Herzen vertraut, das du mit deinen Augen mit dem Klang der Liebe erfüllst. Für mich sind deine Augen wie eine Nacht voller Sterne, deiner Augen wegen ist mein Herz voller Fieber mit Feuerfunken. Existierten deine Augen nicht, wollte ich, dass die Welt nicht existiert, ohne deine Augen will ich, dass der nächste Morgen nicht aufgeht. Ach wüsstest du, was ich ohne deine Augen in diesen Nächten durchmache, Ich wüsste nicht, wofür ich ohne deine Augen dieses Leben überhaupt ertrage. Ich sagte schon, ohne deine Augen stürbe mir das Sehen, und ohne die erhellende Stimme deiner Augen das Hören. Ich sagte ja- ohne den Frühling deiner Augen- würde mir am Ast des Traums das Hören verwelken. Für mich sind deine Augen wie eine Nacht voller Sterne....

***

چشمای سیات وقتی چشمای سیات رو تو چشام باز میکنی با دوتا ناز نگاهت دلمو ناز می کنی صدای چشماتو من می شناسم و این دل من که اٌونو با دوتا چشمات پٌرآواز می کنی. واسه من چشمای تو یک شب پر از ستاره واسه چشمات دل من یک تب پر از شراره وقتی چشمات نباشن می خوام دنیا نباشه می خوام بی چشمای تو دیگه فردا نباشه نمی دونی نمی دونی بی چشات تو این شبا چی می کشم نمی دونم بی چشات من زندگی رو واسه کی می کشم گفته بودم بی چشات می میره دیدن واسه من بی صدای روشن چشات شنیدن واسه من گفته بودم بی بهاره دو تا چشمای سیات می میره رو شاخه رؤیا شنیدن واسه من واسه من چشمای تو یک شب پر از ستاره واسه چشمات دل من یک تب پر از شراره وقتی چشمات نباشن می خوام دنیا نباشه می خوام بی چشمای تو دیگه فردا نباشه. وقتی چشمای سیات رو تو چشام باز می کنی با دو تا ناز سیاهت دلمو ناز می کنی صدای چشماتو من می شناسم و این دل من که اٌنو با دو تا چشمات پٌرآواز می کنی

. ***

Maschhadi Ghazel Ach, wie gern würde ich nachts in deinen Augen baden, erschöpft mich dann in die Wiese deiner Wimpern zum Schlafe niederlegen, Ich würde gern Staub sein, mich auf dein Gesicht setzen, und sausend wie der Wind durch dein Haar wehen. Ich würde wie der Regen tropfenweise über deine Lippen fließen, deine Lippen küssend die Küsse stets erneuern. Nicht ein oder zwei, oh ein Feld von Küssen sind erblüht auf deinen Lippen, auf einen Schlag wie ein Bauer will ich sie alle ernten. Du anmutige Geliebte, eines Nachts würde ich dich überfallen, um so viel Anmut dir, wie ein Usbeke, auf einmal zu rauben. Nicht lange dauert das Leben, es lohnt nicht sich zu zieren, wie lange willst du wie ein Zicklein mir entfliehen, und ich muss dir hinterher rennen. Dies verrückte Herz macht mir viel zu schaffen, mit diesem verrückten Herz muss ich schleunigst abrechnen. Mein Nebenbuhler verbreitet Gerüchte, du würdest mich nicht mehr lieben! Deine Augen sagen, dass es gelogen ist. Ich bin nicht so dumm, solch einen Unsinn zu glauben. Ach wäre es nur möglich, dass du dich eine Nacht neben mich legen könntest, noch schöner wäre es, wenn ich dies machen dürfte. Man rät mir; Bursche vergiss dieses Mädchen! So abhängig wie ich aber von deinem Haar bin, wie könnte ich nur vorübergehen?

*** Die Hölle ? Ich glaube nicht an die Hölle, denn keine Folterkammer kann rechtens sein, weder auf der Erde, noch im Himmel. Manchmal denke ich, vielleicht ist die Hölle nur eine Projektion einer zerstörten Folterkammer, wo die Erinnerungen an die Toten in Flammen aufgehen. An die Hölle glaube ich nicht, nach so vielen Höllen, verliert sich der Glaube an sie. Und der Mensch kann vor dem Tod das Paradies erfahren, manchmal erlebe ich es, spüre ich es

*** دوزخ را باور ندارم دوزخ را باور ندارم زيرا هيچ شكنجه‌گاهي مشروع نيست نه در زمين و نه درآسمان نه براي‌كافران ونه [حتي] براي جلادان. گاه مي انديشم شايد، دوزخ خاطره‌ي شكنجه‌گاهي‌ست ويران شده كه در آن خاطرات مردگان مي‌سوزند. دوزخ را باور ندارم نه، بعد از اين همه دوزخ دوزخ را باور ندارم وآدمي مي‌تواند پيش از مرگ بهشت شود من اين را گاه تجربه مي‌كنم حس مي‌كنم… *** Der Zweifel Der grimmige Degen des Zweifels und die breite offene Brust der Überzeugung, ob das Verbrechen sich ereignen wird? Nur Steine zweifeln nicht, manchmal muss man zweifeln, manchmal hat der Zweifel die Farbe der Überzeugung, wie ein Suchender, der auf dem Weg kurz Halt macht, und dann erneut weitergeht. Ja, manchmal muss man zweifeln, um Sich dem Menschwerden zu nähern. ***

مزمور تردید ویقین شمشیر شرزه ی شک و سینه ی گشاده ی یقین آیا جنایت اتفاق خواهد افتاد!؟ تنها سنگ ها شک نمی کنند، گاهی باید شک کرد گاهی شک درنگ ییقین است چون عابری که بر راه می ایستد و دوباره می گذرد گاهی باید شک کرد و به آدمی نزدیک تر شد.

*** Meine Wahl Es liegt mir näher; unter kalten Sternen unter der halb zerstörten Brücke, allein und verlassen vor Nebel umwogendem Wald, neben der Wärme eines noch einsameren Hundes zu übernachten- Ich bevorzuge es; durch Diebstahl aus verwahrlosen Maisfeldern, aus dem Apfelbaum jenseits des Stacheldrahtes meinen Hunger zu stillen- Es ist mir lieber; den festen liebeshungrigen Mund und die festen Brüst jener Frau vermissend, die ich liebe - nach vielen Jahren mit einem Silberling einen Kuss von der müden alten Dirne zu ergattern, den Geschmack der Frauen, dessen der Poet bedarf, nicht zu vergessen- Es ist mir angenehmer; dass meine Poesie keinem gefällt und meine Lieder dem Publikum missfallen und die Finger der Erde und des Himmels verachtend auf mich gerichtet sind- Ich wähle, ja ich wähle all dies, aber niemals; ohne poetische Begeisterung im großen prächtigen Sarg des Ruhmes unfrei zu leben. ***

انتخاب می‌كنم انتخاب مي‌كنم در زير ستاره‌هاي سرد در زير پل نيمه ويران و چشم انداز جنگل پرمه تنها و غريب در‌آغوش سگي غريب‌تر از خود شب را بگذرانم. انتخاب مي‌كنم با دزدي از ذرت زارهاي بي‌حصار و سيب زار آنسوي سيم خاردار گرسنه نمانم. انتخاب مي‌كنم دور از دهان محكم و مهاجم و سينه‌هاي سفت زني‌كه دوستش مي‌دارم پس از ساليان دراز با سكه‌اي بوسه‌اي از روسپي خسته‌اي بخرم تا طعم زنان راكه لازمه‌ي شاعريست فراموش نكنم. انتخاب مي‌كنم كه شعرهايم راكسي نپسندد وترانه‌هايم مردمان را بيازارد و انگشتان‌آسما‌ني و زميني مراآماج عتاب ‌كنند انتخاب مي‌كنم اين همه را انتخاب مي‌كنم ولي هرگز بي‌شور شاعرانه در تابوت بزرگ و پرشكوه ناآزاد زيستن را نمي‌پذيرم. ***

Freiheit Zur Verteidigung der Freiheit, um das benutzte altertümliche Schwert zu ehren, muss man ein Gedicht verfassen. Für den Ruhm altertümlicher Burgen, zum Gedenken des vergessenen Blutes an den Wänden, als Erinnerung an die kalten Öfen und deren vergessenen Rauch; ja für die Ehrung der Freiheit sollte man ein Gedicht aufsagen. Um die Waffen und Wunden der für die Freiheit Kämpfenden zu schätzen, muss man vor den Gräbern der gefallenen Gefährten und Märtyrer stillstehen und sie ehren. Und für unsere in die Feuer vergossenen Tränen muss man ein Gedicht schreiben. Zur Verteidigung der Freiheit- aber auch- für ein halb leer getrunkenes Glas Wein bei Kerzenlicht, Aloe duftend brennend, wenn der gelbe Mond tief am Himmel vorbeizieht, und während eine Grille am Riss des Fensters singt, ja an den Lippen von dem, den Du liebst, musst Du mit Küssen ein romantisches Ghasel dichten, und für jedes Wort einen Kuss vom Geliebten verlangen, um eben die Freiheit zu verteidigen... ***

برای دفاع ازآزادی

برای شمشیر کهن قدیمی باید ترانه ای سرود برای قلعه های کهن و خونهای فراموش شده بر دیوارها و برای اجاقهای سرد و رودهای از یاد رفته. برای دفاع ازآزادی، برای آزادی باید شعر نوشت. برای تفنگها و برای زخمهای رزمندگان آزادی برای دفاع ازآزادی باید در مقابل گورهای یاران کشته شده و شهیدان به احترام ایستاد و براشکهای خود برآتش باید شعری نوشت. برای دفاع از آزادی فرقی نمی کند گاهی شاید وقتی شمعی می سوزد و عود عطر می پراکند. جام شراب نیمه تهی است ماه زردفام در اعماق آسمان می گذرد و زنجره در شکاف پنجره شکسته می خواند باید برلبان آنکس که دوستش داری با بوسه غزلی عاشقانه نوشت و برای هر واژه از او بوسه ای ستاند. برای دفاع از آزادی.

*** Der bestellte Dichter Der bestellte Dichter trägt seine Gedichte vor, die Bühne ist vorbereitet: Mikrophone, Hackmesser, bunte dicke Vorhänge und Lumpen! Die Bühne ist vorbereitet, damit aus deinem Hals die Stimme einer anderen Person ertönt, und das Hackmesser, damit du das Leben einer lebendigen Hand in vorgegebenen Maßen zerstückelst, und die mit Parfüm und Mist imprägnierten Vorhänge, damit du das Überbleibsel der Wahrheit verdeckst, und die Lappen, womit du das smaragdgrüne Blut der Kunst von der Bühne wischst. Die Bühne ist vorbereitet : Mikrophone, Hackmesser, Vorhänge und Lumpen! Der bestellte Dichter trägt seine Gedichte vor.

*** شاعر رسمي‌ شعرها‌يش‌‌ را می خواند تريبون‌آماده است ميكرفن‌ها ساطور پرده هاي ضخيم و رنگين و دستمال‌ها. تريبون‌آماده است‌ تا ازگلوي تو صداي ديگري برخيزد، و ساطور، تا زندگي يكدست را به اندازه‌هاي سفارش داده شده تكه تكه‌كني و پرده‌هاي‌آلوده به عطر وگـُه تا بقاياي حقيقت را پنهان‌كني و دستمال‌ها تا خون زمردين شعر را از تريبون پاك‌كني. تريبون‌آماده است ميكرفن ها، ساطور پرده‌ها، ودستمالها، شاعر رسمي شعرهايش را مي‌خواند .

***

Alptraum

Es war Nacht. Jedoch mitten in der Nacht schien die blasse Sonne des Bösen mit müden Flammen auf dem dunklen Wasser des Meeres, das sich vor uns ins Endlose ausbreitete. Ich bin mit meiner Frau die zerstörten Treppen hinabgestiegen, bis zum kalten, gepflasterten, verlassenen Strand, als wäre ich schon tot gewesen. Wir schwiegen und die kalten abgetragenen Vorhänge der Angst schienen sich vom stehenden Winde bewegen zu lassen. Plötzlich vernahmen wir die trockene Stimme einer kleinen Hirnschale auf den Pflastersteinen, ohne daß der Wind wehte. Wir rannten wie irrsinnige zu der kleinen Hirnschale. Aber bevor wir sie erreichten, fiel sie mitten in die Wellen und versank tief im Meer. Jene Hirnschale war die von meinem Kind. Schweigend, ohne daß einer es uns sagte, wurde es uns bewußt. Als würde ich es mit eigenen Augen wahrnehmen, war die erschreckende Tiefe der Gewässer mit Hirnschalen bedeckt. Wir standen stumm, als wäre ich schon tot, und jene Frau ließ sich vom Winde zerstreuen wie die Asche, ohne daß der Wind wehte. Niemanden gab es dort. Es war Nacht und mitten in der Nacht... *** کابوس شب بود و نیمه شب، خورشید زرد روی پلیدی اما با شعله های بی رمق بیمار می تابید برآبهای تیره دریا که پیش روی ما گسترده بود تا افق بیکران من با زنی که زنم بود از پله های ویران آمده بودیم تا سنگفرش سرد شیبدار ساحل متروک و مرده بودم گویا، خاموش مانده بودیم و پرده های مندرس سرد دلهره بی آنکه باشد پیدا در بادهای بی نوسان می جنبید. ناگه صدای خشک جمجمه کوچک را برشیب سنگفرش شنیدیم بی آنکه باد بیاید. هردو به سوی جمجمه کوچک دیوانه وار دویدیم، اما به آن نرسیدم و جمجمه افتاد در میانه امواج و رفت تا ژرفای دریا. آن جمجمه از آن کودک ما بود. خاموش وار بی آنکه کس بگویدمان دانستیم. اعماق آبها گویا که با دو چشم می دیدم اعماق آبهای ژرف هراس انگیز لبریز جمجمه بود. خاموش ایستادیم. من مرده بودم وآن زن در باد منتشر می شد چون خاکستری بی آنکه باد بیاید هیچکس نبود شب بود و نمیه شب....

*** Irdische Liebe Belebend sind deine Haare, salzig angenehm gewürzt dein Blick! Endlosen Bienenstöcken ähneln deine Lippen mit ihren wilden Bienen. Dich preise ich, so ehre ich das Leben, während die Wolken deiner Haare am Spiegel Traum sprühen. Leidenschaften rufst du hervor, Erde und Gewässer. Sterne sind in dir verborgen, Weinreben, heißer Weizen. Pfirsiche sind deine Wangen, mit der Sonne Blütenstaub darauf golden, wenn du müde heimkehrst und auf deinen Lippen trägst der Perlen Glitzern, mit einem Lächeln, das du vom See der Morgendämmerung erbeutet hast. Du bist die ganze Welt, und ich bin jener verwirrte Gott, der sich in sein Geschöpf verliebt ! Mit dir gelingt mir der Erde Umarmung, wenn ich dich umarme und die grüne Geheimnisflamme brennt weiter. O, mein Gefährte: die Todessüchtigen sind blind. In meinen Liedern geht es um jene schönen Helden, die es wagten, dem Tod heldenhaft ins Auge schauend sich fürs Leben einzusetzen. Diejenigen, deren Leben einem Sturm ähnelt, und deren Tod das verliebte Meer zum Schluchzen bringt. Mach die Augen auf! Trotz der tödlichen Wunde in der Leber küsse ich dich, und so behauptet sich stolz das Leben. Ich beobachte dich, und die Liebe ist dabei, das Leben zu verteidigen. Beim furchtbaren Sturm beweisen Heldenmut nur die Liebenden. O, mein Freund, auf diese Weise werde ich mich vollkommen dem Leben widmen und mein Lied wird den mutigen Helden zuteil werden, denen, die der Morgendämmerung Lebenswasser kosten, denjenigen, die die Erde zu schätzen wissen. Und ihr Tod ist der Schmuck von Sternen, Bäumen und von hell glänzenden Hoffnungstüren der Entspannung in der tiefen Ferne der Nacht. Ja belebend sind deine Haare…

***

عاشقانه زمینی گیسوانت زندگیست نمک تاریک نگاهت لبانت، با کندوهای بی پایانش و زنبورهای وحشی اش، ترا می سرایم و زندگی را پاس می دارم هنگام که از ابر گیسوانت درآینه رؤیا می بارد. با تو هواهاست خاک، و دریاها، در تو ستاره هاست و گندم گرم و تاک، گونه هایت هلوهاست با کرک زرین خورشید برآن هنگام که خسته از راه می آیی و با لبانت تلالو مرواریدهاست لبخندی که از دریاچه سپیده دمانش صید کرده ای. تو تمام جهانی و من آن خدای شوریده که آفرینه خویش را عاشق شد، با تو زمین در بازوان من احاطه می شود چو درآغوشت می کشم و شعله سبز راز می سوزد. ای یار! مرگ جوپان کورانند = در بازار پر رونق مرگ می گویم= و ترانه های من زاده زیباترین دلاورانیست که زیستن و نگریستن را تاب آورده اند آنان که زندگانیشان توفانست و مرگشان هیاهای دریای عاشق را در خود می پرورد. بنگر با زخم مرگم بر جگر ترا می بوسم اما و زندگی مغرور می گذرد، ترا می نگرم و عشق دفاعنامه زندگی را می خواند، در سهمترین طوفان عاشقان دلاورانند. ای یار این چنین زندگی من = سراسر= در زندگی خواهد وزید و ترانه من سهم دلاوران خواهد بود نوشندگان آبهای بامدادان آنان که زمین را اصیل می شناسند و مرگشان در خت و ستاره را آذین می بخشد و دریچه های روشن آرامش را در دور دست شب. گیسوانت زندگیست.

***

Ich bin ein Zauberer Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in eine Zielscheibe und meine Küsse in die Pfeile, die dich treffen. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in eine Hütte im Dschungel und komme als müder Reisender zu dir. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in eine schlafende, wehrlose Stadt Und komme als siegreiches verheerendes Heer zu dir. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle mich in ein Herz und werde dein Dolch, ich verwandle dich in einen Dolch und werde dein Herz. Ich verwandle dich in ein Herz und werde dein Blut, ich verwandle dich in Blut und werde dein Herz. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in roten Wein und werde dein Hals, ich verwandle dich in einen Hals und werde dein roter Wein. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in einen Körper und werde deine Haut, ich verwandle dich in Haut und werde dein Körper. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in eine Mutter mit Brüsten voller Milch und werde dein hungriges Kind, ich verwandle dich in ein hungriges Kind und werde deine Mutter. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in ein Reh und werde dein Tiger, Ich verwandle dich in einen Tiger und werde dein Reh. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in Tränen und werde deine Augen, ich verwandle dich in Augen und werde dein Tränen. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in ein Lied und werde dein Schweigen, ich verwandle dich in Schweigen und werde dein Lied. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in das glitzernde Firmament und werde deine dich umarmende Nacht. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in Leben und werde dein Tod und verliere mich in dich, ich verwandle dich in den Tod und werde dein Leben und verliere mich in dich. Ich bin ein Zauberer. Ich verwandle dich in eine Frau und werde dein Mann, ich bin ein Zauberer.

***

جادوگر عاشق جادوگرم من آماجگاهت مي‌كنم وخدنگ هايت مي‌‌شوم با بوسه‌هايم. جادوگرم من آلونكت مي‌كنم [ در دل جنگل ] و مسافر خسته‌ات مي‌شوم. جادوگرم من دشت تشنه‌ات مي‌كنم و ابر‌بارنده‌ي‌گستاخت مي‌شوم . جادوگرم من شهر بي‌دفاع خفته‌ات مي‌كنم و سپاه فاتح ويرانگرت مي‌شوم. جادوگرم من قلبت مي‌كنم و دشنه‌ات مي‌شوم دشنه‌ات مي‌كنم و قلبت مي‌شوم، قلبت مي‌كنم و خونت مي‌شوم خونت مي‌كنم و قلبت مي‌شوم. جادوگرم من شرابت مي‌كنم و گلويت مي‌شوم گلويت مي‌كنم وشرابت مي‌‌شوم . جادوگرم من بدنت مي‌كنم وپوستت مي‌شوم پوستت مي‌كنم و بدنت مي‌شوم. جادوگرم من مادرت مي‌كنم [ با پستانهاي پر شير] طفل تشنه‌ات مي‌شوم طفل تشنه‌ات مي‌كنم مادرت مي‌شوم . جادوگرم من آهويت مي‌كنم و پلنگ‌ات مي‌شوم پلنگ‌ات مي‌كنم و آهويت مي‌شوم جادوگرم من اشكت مي‌كنم و چشمت مي‌شوم چشمت مي‌كنم و اشكت مي‌شوم. جادوگرم من آوازت مي‌كنم و سكوتت مي‌شوم سكوتت مي‌كنم و آوازت مي‌شوم. جادوگرم من كهكشانت مي‌كنم [ سوسو زنان ] و شب‌ات مي‌شوم [ درآغوشت‌كشيده]. جادوگرم من زندگي ات مي‌كنم و مرگ‌ات مي‌شوم در توگم مي‌شوم مرگ‌ات مي‌كنم و زندگي‌‌ات مي‌شوم و در توگم مي‌شوم . جادوگرم من زنت مي‌كنم و مردت مي‌شوم جادوگرم من *** *** Bemerkungen des Dichters Mein stürmisches unbeständiges Leben erlaubt es mir kaum, mir über de die Übersetzung meiner Arbeiten in andere Sprachen Gedanken zu machen. Oft habe ich das Gefühl, dass mein Anteil vom Leben bis jetzt nur dessen Sturm gewesen ist. Deshalb habe ich bis jetzt versucht, mehr zu schreiben und beiseite zu legen, in der Hoffnung, der Tag möge kommen, an dem sich die künftige Generation frei und entspannt Gedanken machen kann, ob meine Arbeiten wert sind ,veröffentlicht zu werden oder man sie zu Recht der Vergessenheit anheim fallen lässt. Auch im Sturm lassen sich Schutzplätze finden, die den Menschen zu Liebe und Freundschaft hinführen. Als Beweis einer richtigen Freundschaft empfand ich die tat meiner geschätzten Freundin Mehrnusch, die dreißig meiner Gedichte ins Französische übersetzte. Ein Teil dieser Übersetzungen wurde unterem Titel: Verliebter Magier vertont. Frau Karin Gidan trägt die Gedichte auf Französisch vor und wird dabei musikalisch durch meinen langjährigen Freund Hamid Reza Taherzadeh begleitet. Das Interesse an Literatur veranlasste einen anderen Freund Herr M-H Arcor, meine Gedichte ins Deutsche zu übersetzen. Frau Rahbari nahm die Mühe auf sich, die persische Form der Stücke zu bearbeiten und sich um die Veröffentlichung dieser Sammlung zu kümmern. Diesen beiden möchte ich meinen herzlichen Dank aussprechen. Ich hoffe, dass dies erst ein Anfang unserer künftigen Zusammenarbeit ist. Sollte diese Sammlung eine gute Aufnahme unter Literaturliebhabern finden, würde dies uns zu weiteren gemeinsamen Projekten ermutigen. Esmail Vafa Yaghmai

*** INHALT 1)Die Geburt der Liebe 6 2)Mein Wegbegleiter 8 3)Das Lächeln der Liebe 8 4)Der Kapitel der Vereinigung 10 5)Hör zu 10 6)Ich will auf die Berge 12 7)Das Geheimnis der Liebe 14 8)Das Gebet 16 9)Der riefeprozess 18 10)Der Wunsch 20 11)Seelenstärke 20 12)Das Echo der Sehensucht 22 13)Die Seelenprozession 22 14)Die Treue 24 15)Ich will Nichts 24 16)Die Geschichte der Nacht 26 17)Die kleine Wahrheit 28 18)Der Kummer der Sonne 29 19)Der Schund 30 20)Die unheilvolle Erbschaft 32 21)Die Hölle? 34 22)Der Zweifel 34 23)Das Lied des Vertrauens 36 24)Maschhadi Ghazel 38 25)Deine schwarzen Augen 40 26)Meine Wahl 42 27)Freiheit 44 28)Der bestellte Dichter 46 29)Alptraum 48 30)Irdische Liebe 50 31)Ich bin ein Zauberer 52

سایت در حال باز سازی است

در حال باز سازی